آنالیز فنی، اقتصادی و زیست محیطی استفاده از سیستم‌های آبگرمکن خورشیدی در ساختمان‌های مسکونی

در این مقاله با توجه به مشخصات جغرافیایی و اقلیمی شهر تهران، مشخصات یک نمونه ساختمان مسکونی 8 واحدی و میزان تقاضای گاز‌طبیعی و آبگرم مصرفی ساختمان مورد نظر، دو سناریو با در نظر گرفتن نرخ داخلی و جهانی الکتریسیته و گاز‌طبیعی مورد بررسی قرار گرفته است. در سناریوی A یک سیستم آبگرمکن خورشیدی چرخش اجباری برای تأمین آبگرم مورد نیاز با نرخ داخلی الکتریسیته و گاز‌طبیعی و در سناریوی B، همان سیستم با نرخ جهانی الکتریسیته و گاز‌طبیعی با استفاده از نرم‌افزار RETScreen مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که در سناریوهای A و B سهم آبگرمکن خورشیدی در تأمین انرژی مورد نیاز جهت گرمایش آب 53% می‌باشد. میزان صرفه‌جویی گاز‌طبیعی m3/yr 4777، مقدار کل هزینه سرمایه‌گذاری 7898 دلار و میزان کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای tCO2/yr 4/6 می‌باشد. در سناریوی A میزان کاهش هزینه خسارت‌های زیست‌محیطی حاصل از تولید گازهای گلخانه‌ای tCO2 123 دلار و دوره بازگشت سرمایه yr 9/16 می‌باشد. در سناریوی B نیز میزان کاهش هزینه خسارت‌های زیست‌محیطی حاصل از تولید گازهای گلخانه‌ای t‏CO2 101 دلار و دوره بازگشت سرمایه yr 3/6 می‌باشد. بنابراین، استفاده از سیستم‌های آبگرمکن خورشیدی با در نظر گرفتن قیمت الکتریسیته و گاز‌طبیعی در سطح جهانی، توجیه اقتصادی دارد.